De Toneeljuf

Ik heb niveau drie gehaald! Hoera! Even voelde ik mij niet de sukkel van mijn sportschool. Ik doe steps, een soort danspasjes op een verhoging die de conditie verbeteren. Het is je eigen keuze of je op drie niveaus meedoet. Bij 1 blijven is prima, je traint je conditie net zo hard, soms zelfs harder omdat je niet hoeft na te denken over de nieuwe stapjes. Maar wat het allemaal oproept die niveaus… Het is net toneel. Of het leven zelf eigenlijk.

Als je ziet dat iemand gepest wordt grijp je natuurlijk in. Het zijn juist de stille getuigen die de meeste schade aanrichten. Dus dat ben jij vast niet. Ik was dat wel. Een miljoen jaar geleden, maar ik ben het

Worstelend met de naweeën van corona kom ik een oude bekende tegen. Ik mag niet zwak zijn, heet ie. Een dominante paniekvogel die gelooft dat er iets heel erg mis is als ik niet ‘gewoon normaal alles kan wat ik

Jaren geleden zat ik in een volle trein van mijn werk terug naar mijn woonplaats. In het vierzitje zat rechts van mij een dame te praten met de vrouw tegenover mij. Ze waren druk in gesprek. Erg druk. Vooral die

Eigenwijs. Dat klinkt als een goede eigenschap. Zelf nadenken, goed weten waar je voor staat, zoiets. Maar het heeft natuurlijk ook een keerzijde. Niet openstaan voor de ideeën van anderen, alles alleen willen doen, daaropvolgend een soort eenzaamheid. Als je

In de zware jaren van ons gezin was ik thuis de basis en werkte mijn man 5 dagen in de week. Ik werkte ook wel, maar beduidend minder. Ik was vooral heel belangrijk als stabiele factor voor onze kinderen die

‘He Adidas met reservestrepen!’ schreeuwt Harold door de gang van de middelbare school waar ik net een paar weken opzit. Nietsvermoedend kijk ik om me heen. Lachende gezichten en gewijs naar mijn voeten. Ik heb nieuwe schoenen. Hele gave basketbalschoenen

Heb je weleens een broek aan die knelt? Dat je denkt het gaat nog wel tot je gaat zitten bijvoorbeeld? Er hangt een rol over je broekband of hij trekt bij je billen of benen. Ik heb een gratis tip

Op 22 februari ben ik vijftig geworden. Ik vond daar van alles van. Ik ging steeds terugdenken aan alle jaren die al geweest waren. Ik werd ook een soort bang voor oud zijn. Alsof het nu langzaam maar zeker down hill

Iedereen schijnt ze te hebben, blinde vlekken. Dingen die je niet kunt zien van jezelf tot je ze ziet. Als je het dan eenmaal ziet kun je niet meer begrijpen waarom je het eerst niet zag. Zo begreep ik eerst