De Toneeljuf

Spelen
werkt!

Een Saskia Original

In mijn geboortejaar 1971 werden er 1120 meisjes geboren die de naam Saskia kregen. In de jaren zeventig groeide ik op met altijd minimaal 1 of 2 Saskia’s in de buurt. Jaren later, toen ik werkzaam was als Toneeljuf, riepen de kinderen aan wie ik les gaf om het hardst dat ze ook een Saskia kenden, een tante, buurvrouw of de gymjuf bijvoorbeeld.

Door mijn naam had ik het gevoel dat ik qua originaliteit al met 1 – 0 achterstond. Liever had ik Puck geheten of Jip. Dat klonk lekker stoer en eigenzinnig. Niet tuttig, daar had ik een bloedhekel aan, tuttige meiden. Kanten kraagjes, suffe rokken en lakschoenen. Alsjeblieft niet.

Ik was stoer. Ik kon hard rennen. Ik durfde veel, misschien zelfs wel alles.

Tegelijkertijd was ik gevoelig, recht door zee, slim en grappig. Ik was ook gelijkhebberig, eigenwijs, brutaal, actief en enthousiast.

Al die dingen ben ik nog steeds. Sommige ervan zijn wat meer naar voren gekomen en andere juist wat meer ondergesneeuwd. Ik heb al mijn kwaliteiten leren waarderen en gebruiken voor wat het ik liefste doe: mezelf zijn. Spelend als het even kan.

Ik ben gek op spelen. In mijn werkende leven doe ik dat als dramadocent en theatermaker. In de loop van de tijd heb ik de moed gevonden om mezelf actrice te noemen. Nee ik heb niet de toneelschool gedaan, daar werd ik voor afgewezen. Maar het ontbreken van een dergelijke opleiding maakt mij niet minder actrice. Ik speel toevallig als de beste. Ook zonder papiertje.

Ik heb sowieso geen opleiding afgemaakt. Behalve dan de middelbare school, met hangen en wurgen. Ik begon halverwege mijn twintiger jaren met de HBO opleiding CMV; Culturele Maatschappelijke Vorming. Ik was afgewezen voor de toneelschool en wist niet goed hoe ik mijn liefde voor spelen moest omzetten in iets wat toekomst bood. Met deze opleiding dacht ik creatief en nuttig te kunnen zijn. Via die weg belandde ik in het kindertheater en werd ik regisseur en dramadocent. Opgeleid op de werkvloer. Fantastische jaren. Ik vond mijn werk en stopte na 3,5 jaar met CMV. De finish in zicht, maar doorgaan voelde nutteloos omdat ik al geworden was wat ik wilde zijn.

Eigenwijs tot en met.

Nu ben ik al een aantal jaar, tot mijn grote geluk, toneeljuf voor volwassenen. Ik leer grote mensen weer te spelen. Spelen is belangrijk. Het brengt je terug naar je oorspronkelijke zelf. Daar waar je op je leukst bent. Als je al je maskers en aangeleerde manieren aflegt en gewoon mag zijn wie je bent dan ben je precies goed.

Het duurde jaren, een burn-out en een depressie om dit op mezelf toe te passen. Juist omdat ik zo hard gevallen ben in het proberen alles goed te doen weet ik als geen ander hoe het hoort.

Dat is dus niet het ouderwetse ‘Hoe het hoort’ met regels en geboden en je benen netjes bij elkaar. Het is het HOE HET HOORT om jezelf te zijn. Je eigen original.

Ik mag dan wel Saskia heten, maar ik ben wel deze enige echte Saskia-Original. Die past zeker niet altijd binnen de lijntjes. Maar ja, ik heb die lijntjes ook niet verzonnen. Mijn eigen verzinsels werken veel beter. Voor mij en anderen.

Ik kreeg de mogelijkheid om over mezelf, en over mijn ideeën over (de kracht van) spelen te delen bij Cultuurbuur.

Luister naar de podcast!

(oei, een popup! Deze valt mee, hoor…)

Weten of spelen ook voor jou werkt?

Het antwoord is ja, natuurlijk! Je kunt je op de site meteen inschrijven voor een cursus – goed idee.

Eerst even uitzoeken hoe spelen nou precies voor jou werkt?
En dat we elkaar ook vast wat beter leren kennen?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief!

Elke twee weken digitaal speelplezier in je inbox?

(en meer over wie ik ben en hoe ik het zie?)

Schrijf je in om Penvrienden te worden met de Toneeljuf!