Al een tijdje stond spelen met Saskia op mijn wensenlijstje.
Steeds kwam er wat tussen. Iets met vakantie en later werd het winter en kwamen er van mijn kant vervoerbezwaren. (Mijn innerlijke angsthaas rijdt niet graag im winter)
Tja. Wist ik veel. Je kunt pas een stap zetten als je er écht klaar voor bent. Wanneer je ‘m voelt. Dat was in januari 2024.
We kregen sneeuw, hagel en een storm.
Het heeft mijn innerlijke angsthaas niet belet om erdoor heen te rijden richting Alkmaar.
Onderweg schoot ik soms vol, want wat is het leven toch heerlijk wanneer je elke uitnodiging om ermee te spelen, kunt aannemen.
Je wordt er zoveel rijker van, echt!
Ik herontdekte bijvoorbeeld mijn vaardigheden als dirigent van het emotieorkest. Dat was zo gaaf! Eerder in mijn leven was ik dirigent geweest. Gewoon vergeten! En nu mocht ik ‘t op opnieuw voelen én ontdekken dat ik oplaad van muziek én van spelen.
Laten we zeggen dat door deze zesweekse mijn speelse “ik” nog lekkerder uit de verf komt.
Iets met spiergeheugen. Mijn lijf weet ‘t: spelen is gaaf! In het voorjaar ga ik nóg eens.
Huppelend. Ik verheug me nu al.
