Ik ben weer begonnen met spelen bij Papaver, de theatersportvereniging in Alkmaar. Ik was er een jaar tussenuit geweest om mee te spelen in ‘echt’ toneelstuk. Dat was heel gaaf om te doen en smaakt ook zeker naar meer, maar voor nu bleek de improvisatie mij te roepen.
Mijn drukke hoofd maakte alweer een tijdje overuren. Want we (ik en mijn hoofd) gingen iets doen dat relatief nieuw is, in een voor mij nieuwe groep waarin iedereen elkaar al kent, waarvan niet bij voorbaat vast staat dat ik dit goed ga doen, of dat ik goed pas of … NOEM MAAR OP. In onzekere situaties denkt mijn hoofd dat het helpend is om uitvluchten te verzinnen. Ik heb echt heel serieus overwogen om mij al voor ik goed en wel begonnen was weer af te melden.
Ik ging toch. De belangrijkste reden; om het goede voorbeeld te geven. Een van mijn dochters had zich in de laatste week van de zomervakantie vreselijk zenuwachtig gemaakt voor de stage waar ze moest beginnen. Ze wist namelijk niet wat ze daar kon verwachten. Ze wilde alles gelijk goed doen. Ze wilde controle over de situatie. We hebben haar bemoedigend toegesproken en gezegd dat leergierigheid eigenlijk het enige is wat ze nodig heeft als ze stage loopt. Ondertussen wist mijn hoofd natuurlijk allang dat wat ik tegen haar zei ook op mij van toepassing zou zijn.
Kinderen proberen gerust te stellen en moedig te laten zijn in nieuwe situaties is voor veel mensen herkenbaar. In ons huis staat een prachtig lijstje over ‘Moed om te falen’. Gisteren aan tafel zei ik dat ik naar Papaver zou gaan en dat ik ertegenop zag. Ze wezen mij op het lijstje. Ze gaven mij goede adviezen en bemoedigende woorden. Ze steunden mij. Dus ik ging. Want ik ging niet falen. Ik ging mijn wijze opvoedende woorden in de praktijk brengen. Je mag leren, je mag dingen niet weten, je hoeft niet de beste te zijn, je mag plezier maken. Maar bovenal ging ik het goede voorbeeld geven. Ik mag niet verlangen van hun dat ze dapper zijn en dan zelf niet durven.
Het was leuk, grappig, warm, leerzaam, voedend. Ik was blij dat ik gegaan was en mijn drempel had verlaagd. Spelen maakt alles leuker. Ik ben trots op mezelf en ook op mijn gezin. Omdat ze zien wat nodig is en dat geven zonder voorbehoud. Een liefdevolle bemoedigende omgeving waarin je bang mag zijn zonder weg te hoeven lopen. Dezelfde sfeer en veiligheid die ik probeer te geven in mijn lessen, tijdens het inspiratietheater en bij de voorstellingen. Dus ben je bang? Doe mee met De Toneeljuf. Samen iets eng vinden is leuker dan alleen. Je zult verbaasd staan over wat je durft en kan.
